Wazzup Pilipinas!?
Sa tuwing binabanggit ang “ghost projects,” hindi ito kathang-isip o alamat. Ito’y mga proyektong nakatala sa dokumento, pinondohan ng gobyerno, ngunit hindi kailanman nailatag sa lupa. At ngayon, muling binabalot ng eskandalo ang bansa matapos umalingasaw ang mga ulat hinggil sa flood control projects sa Bulacan at iba pang lalawigan—mga proyektong pinondohan ng bilyon-bilyong piso, ngunit mistulang multo lamang ang ebidensya.
Isa sa sentrong karakter sa kontrobersyang ito ay ang pamilyang Discaya, may-ari ng Elite General Contractor, na nasangkot sa kuwestiyonableng flood control projects. Isang partikular na proyekto sa Naujan, Oriental Mindoro, na bahagi ng programang AGILA flood control, ay nabigyan ng ₱19.29 milyon na performance bond mula sa Milestone Guaranty & Assurance Corporation. Ang nakapagtataka: ang bond na ito ay nagmula sa kumpanyang konektado sa pamilya ni Deputy Speaker Rodante Marcoleta—dahil ang kanyang asawa, si Edna Marcoleta, ay nakaupo bilang Independent Director at Chair ng Audit Committee ng Stronghold Insurance, at non-executive director din ng Milestone mismo.
Dito pumapasok ang tanong: ano ang mangyayari kung ghost project nga ang insured? Ayon sa mga eksperto, kung walang aktwal na proyekto, obligadong bayaran ng insurance company ang gobyerno ng buong halaga ng bond. Pagkatapos, maaari nilang habulin ang contractor—sa kasong ito, ang Discayas—para sa reimbursement. Ngunit paano kung nagyeyelo ang bank accounts ng Discaya companies? At paano kung maging state witnesses ang mga Discaya?
Kung magiging state witnesses ang pamilya Discaya, sila ay magiging immune sa prosekusyon, multa, at forfeiture ng assets. Ang insurance company naman, na kinakatawan ng mga direktor gaya ni Edna Marcoleta, ay mahihirapang makasingil. Sa madaling salita, mas malaki ang tiyansang malugi ang kumpanyang konektado sa pamilya Marcoleta—at posibleng makinabang pa sila kung mapipilitang magbayad ng gobyerno gamit ang insurance bond. Isang malinaw na conflict of interest na hindi idinetalye ni Rodante Marcoleta habang agresibo niyang pinuprotektahan ang mga Discaya at tinutulak na gawing saksi ang mga ito.
Hindi ito simpleng haka-haka. Noong Setyembre 28, 2025, iniulat ng Bilyonaryo na mismong si Edna Marcoleta ang kabilang sa board ng mga insurance firms na pumabor sa mga kontratang hawak ng mga Discaya. Ang pagkakasangkot na ito ay nagpapakita kung gaano kalalim ang ugnayan ng politika, negosyo, at katiwalian.
Kasabay nito, mas lumala ang isyu nang pumutok ang balitang 425 bank accounts ng mga kumpanya ng Discaya at kanilang mga kaalyado ang na-freeze ng Anti-Money Laundering Council. Ayon sa mga report, tinatayang umabot sa ₱180 bilyon ang dumaan sa mga account na ito mula pa 2016 hanggang 2025—malaking bahagi nito’y sa panahon ng administrasyong Duterte. Sa halip na maliwanagan ang publiko, sinubukan pang takpan ang mga alegasyon sa pamamagitan ng disinformation, kabilang na ang maling balita hinggil sa kalagayan ni dating Pangulong Rodrigo Duterte.
Dagdag pa rito, kinilala rin ng Asian Journal na maraming flood control projects sa Bulacan ang natuklasang wala talagang aktwal na implementasyon—tulad ng mga proyekto na parehong halaga ang nakasaad sa kontrata sa iba’t ibang lokasyon, substandard ang trabaho, o kaya’y hindi talaga naipatayo. Maging ang Senado, COA, at BIR ay naglunsad ng sabayang imbestigasyon upang tukuyin ang lawak ng pandaraya. Sa kabila nito, libo-libong mamamayan ang nagprotesta sa lansangan laban sa “fraud sa flood control.”
Ngunit bakit tila todo-todo ang pagtatanggol ni Marcoleta sa mga Discaya? Sa isang sesyon ng Senado, direkta siyang tinanong: “Why are you so protective of the Discayas?” Ang sagot, ayon sa mga obserbador, ay malinaw—dahil ang kanyang pamilya mismo ay may interes na nakataya.
Sa mas malawak na konteksto, hindi na bago ang ghost projects sa bansa. Noong nakaraang taon, mismong Philippine Star ang naglabas ng opinyon hinggil sa “ghost projects, ghost expenses,” na nagiging pugad ng katiwalian. Ang Tookitaki blog naman ay naglatag ng “Anatomy of the Scandal,” kung saan malinaw na nakasaad ang modus: contractor monopolies, misallocation of funds, at paggamit ng infrastructure projects bilang daluyan ng political at financial gain.
Kung pagbubuuin, malinaw na ang kasong Discaya–Marcoleta ay hindi isang isolated incident kundi bahagi ng mas malawak na pattern ng katiwalian. Ito’y nagpapakita kung paanong ang mga ghost project ay hindi lamang naglalaho bilang multo sa mga dokumento, kundi kumakain ng bilyon-bilyong pondo na dapat sana’y para sa kaligtasan ng mga Pilipino laban sa baha.
At kung tatanungin kung mauunawaan ba ng mga tagasuporta ni Marcoleta at ng mga hardcore DDS ang mga komplikadong conflict of interest at financial trail na ito? Ayon mismo sa mga eksperto: “Hindi.” Sapagkat sa mata ng bulag na panatiko, walang kabuluhan ang katotohanan, at tanging ang depensa ng kanilang idolo ang may saysay.
Subalit para sa mga mamamayang naghahanap ng hustisya, malinaw ang tanong: hanggang kailan tayo magpapabulag sa mga multo ng katiwalian?
Ross is known as the Pambansang Blogger ng Pilipinas - An Information and Communication Technology (ICT) Professional by profession and a Social Media Evangelist by heart.
.jpg)
Post a Comment